Surah ini diturunkan di Mekah, mengandungi 28 ayat. Dinamakan surah “Al-Jinn” (Perihal Jin), kerana pada awal surah ini, Allah Ta’ala perintahkan Nabi Muhammad (s.a.w.) menyatakan kepada umum bahawa ia telah diwahikan kepadanya mengenai perihal jin.
Tujuannya supaya diketahui oleh umum bahawa Baginda sebagaimana ia diutuskan menjadi Rasul kepada umat manusia, ia juga diutuskan menyampaikan Islam kepada umat jin, dan bahawa ada di antara golongan jin yang telah Islam – dengan beriman kepada Allah dan RasulNya dan juga kepada Al-Qur’an yang mereka dengar Baginda membacanya.
Intisari kandungannya surah ini : Membentangkan hakikat bahawa satu rombongan jin telah mendengar Al-Qur’an yang dibacakan oleh Nabi Muhammad (s.a.w.) dan bahawa mereka telah beriman dan telah menjalankan dakwah Islamiyah dalam kalangan kaum masing-masing.
Setelah menerangkan bahawa jin itu ada yang Islam dan ada yang kafir, Allah Ta’ala wahikan kepada Baginda supaya menyatakan kepada umum : Bahawa sesungguhnya kalau manusia dan jin berjalan betul di atas jalan Islam, sudah tentu Allah akan memberikan mereka sebab-sebab kemewahan, untuk menguji adakah mereka bersyukur dan tetap betul menurut Islam atau sebaliknya.
Ya’ni limpahan nikmat dari Allah Ta’ala Yang Maha Pemurah kepada seseorang, mewajibkan orang itu melipat gandakan ibadat dan syukurnya, kerana tiap-tiap satu nikmat yang datang kepada manusia berkehendakkan orang itu bersyukur kepada Allah yang mengurniakannya; kalau tidak, nikmat itu akan menjadi bala’ bencana.
Surah ini diakhiri dengan menerangkan: Bahawa Nabi Muhammad (s.a.w.) diberi kuasa hanya menyampaikan wahi dari Allah dan perintah-perintahNya yang ditugaskan menyampaikannya; dan sesiapa yang menderhaka kepada Allah dan ingkarkan bahawa RasulNya, buruklah akibatnya.
No comments:
Post a Comment